Wat is systemisch werk?
De oorsprong van het Systemisch werken ligt bij de systemische familietherapie van Bert Hellinger. Systemisch werken heeft tot doel de verstoorde verhoudingen binnen een systeem (gezin, organisatie) zichtbaar en hanteerbaar te maken.
Ieder mens maakt deel uit van zijn eigen 'systeem van herkomst'. Je hebt je eigen plek in het systeem en er is sprake van een ordening. Wie je bent en hoe jij je gedraagt heeft alles te maken met het verleden. (Opnieuw) contact maken met je eigen plek en het leren kennen van de plek van anderen kan tot veel inzicht en verandering leiden.
Verschillende Dynamieken:
Binnen systemen kunnen verstoorde structuren -en daardoor verschillende dynamieken- ontstaan. Bijvoorbeeld een last dragen van iemand anders in het systeem, je groter maken dan je bent doordat je niet je eigen plek inneemt, of onverwerkte emoties van iemand anders overnemen.
De Symptomen:
Wanneer dynamieken ontstaan kunnen een aantal symptomen optreden. Voorbeelden hiervan zijn uitsluiting (van een van de leden van het systeem), onduidelijke lichamelijke klachten, verminderde energie en in een werksituatie kan bijvoorbeeld een bepaalde vacature maar niet goed vervuld worden.
Deze en andere symptomen kunnen wijzen op een verstoring in het systeem.
De systemisch werk Opstelling:
Een opstelling kan hierbij een middel zijn de verstoring / verstrikking zichtbaar te maken. Wanneer de verstoorde structuur zichtbaar is worden oplossingen mogelijk. Energie kan opnieuw stromen als de structuur weer klopt met de wetten van orde, plek, binding en geven/nemen. De dynamieken kunnen worden omgebogen wat ook van geldt voor de symptomen. Inzicht in het systeem geeft een opening naar grotere persoonlijke vrijheid. Men kan weer op een positieve manier gaan functioneren.
Uitgebreide toelichting wikipedia:
Het maken van een familieopstelling is een vorm van psychotherapie die is ontwikkeld door de Duitser Bert Hellinger. De werkwijze van Hellinger is de werkwijze van het zogenaamd Systemisch werken. Therapeuten of coaches die systemisch werken trachten middels het opstellen van iemands systeem van herkomst niet direct zichtbare relaties tussen familieleden en de eventuele knelpunten daartussen te herkennen, erkennen en zo mogelijk weg te nemen.
Een familieopstelling is een therapeutische sessie waarbij een deelnemer een vraagstuk inbrengt waar hij of zij helderheid over wil krijgen. Voor de hoofdrolspelers in dat vraagstuk, vaak familieleden van degene die het vraagstuk inbrengt, worden andere deelnemers uitgekozen als ‘representant’. Deelnemers krijgen door de vragende deelnemer een plaats in het vertrek ten opzichte van de andere deelnemers, deels geholpen door de therapeut.
Er ontstaat zo een tableau-vivant dat achterliggende aspecten van het vraagstuk laat zien, door de opgestelde mensen te ondervragen over hun gevoelens en attitudes ten opzichte van elkaar en de situatie. Er komen verstrikkingen aan het licht (soms in eerdere generaties) die hebben geleid tot stagnatie in het huidige leven van de deelnemer. Aan de hand van eenvoudige instructies van de begeleider, brengen de representanten beweging in de stagnatie.
De effecten van de sessie zijn soms op korte, maar vaak op lange termijn merkbaar. De methode is niet onomstreden.[1][2]
De methode wordt ook toegepast in organisaties, bijvoorbeeld om te onderzoeken waarom er stagnaties zijn in de ontwikkelingen van een organisatie of waarom bepaalde conflicten telkens terugkeren. Er wordt in dit verband niet gesproken over een familieopstellingen, maar een organisatieopstelling.
